ေမေမ့ ကိုသတိရလို ့ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ လည္မိတယ္ဗ်ာ



လျပည္ ့ေနက   ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းေလးမွာ ျပဳလုပ္ခဲ ့တဲ ့ အလွဴမွတ္တမ္းေလးကို  အမွတ္တ၇ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ဒီအလွဴေလးနဲ ့ပါတ္သတ္ပီး ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္တ ့ေမေမကို သတိရတယ္ဗ်ာ... အိမ္ကို သတိ၇ပါတယ္။ဘာလိုလဲ ့ဆိုေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္အိမ္က ထြက္လာတာ  ၇ နွစ္တိုင္ခဲ ့ျပီေလ။ဆယ္တန္းေအာင္ပီးတည္းက ကိုယ္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ ေဖာက္ခဲ့ ရတာပါ။အေမေတြ အမေတြညီမေတြနဲ ့ေနရတဲ ့ ကြ်န္ေတာ့္အဖို ့တေယာက္တည္းေနရခ်ိန္ေတြမွာ အစစအရာရာအခက္ခဲၿဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။အိမ္ ထမင္း အိမ္ဟင္းကိုု သတိ၇တယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္ၿပန္ရင္ေတာ ့  အရင္ဆံုးမိဘကိုေက်းဇူးဆပ္တဲ ့အေနနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့လက္ရာ (ကမၻာေက်ာ္စားဖိုမွဴး...:P)နဲ ့ မိဘေတြကို  ခ်က္ေကြ်းခ်င္ေနမိတယ္။

အဲ့ေန ့က မနက္အေစာၾကီး ၾကက္သားထေၾကာ္တယ္။ပီးေတာ ့နီးစပ္တဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခြဲတမ္းနဲ ့ထမင္းတည္ခိုင္းတယ္..အမွန္ေၿပာရရင္ကြ်န္ေတာ္ တရားေတာင္မနာလိုက္ရဘူး..ညဘက္မွပဲ တရားေခြဖြင့္ပီးနာလိုက္ရတယ္။ထမင္းဆီဆမ္း နဲ ၾကက္ေၾကာ္ ဟင္းခ်ဳိရည္ အခ်ဥ္ေလးေတြနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့section ကတတ္ႏိုင္သေလာက္ ဒါနၿပဳတာပါ။
     တရာနားၾကတဲ ့ စီနီယာေနာင္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို ့လက္ရာေကာင္းတယ္ဆိုလို ့ ပိတီေ၀ရပါတယ္ဗ်ာ။ၾကက္ေၾကာ္နဲ ့ ဆီထမင္းၿမင္ရေတာ ့ အေမကိုသတိရမိတယ္ဗ်ာ။ကြ်န္ေတာ္က အိမ္မွာဆို အရမ္းကိုဂ်ီးမ်ားပါတယ္ ထမင္းစားရင္ ဆီဆမ္းေပးမွ ၿပည္ၾကီးငါးကို ရြံ ့တတ္တာ ၾကက္ဟင္းခါးသီမၾကိဳက္ ဟင္းႏုႏြယ္မၾကိဳက္ စသည္ၿဖင့္အစံုပဲေပါ့ဗ်ာ။့ငယ္ငယ္ကဆိုအေမလက္ရာေကာင္းတဲ ့ဟင္းဆုိ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳက္ပီဆို အကုန္စားပစ္တတ္တယ္။ခုအေမ့လက္ရာ အကုန္စားခ်င္တာေတာင္မရဘူးေလ..ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ ့အေမနဲ ့ေ၀းေနရတာကိုး........သတိ၇ေနမိတယ္။ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ပိုင္း အေမ့အေၾကာင္းေရးပါဦးမယ္ဗ်ာ....
အားလံုးလည္း အေမနဲ ့ေ၀းေနသူေတြ အေမ့ကိုသတိရႏိုင္ပါေစ...>>>>>>>>>

                                          ကြ်န္ေတာ့္တို ့ ေက်ာင္းမွ  ဘုရားခန္းေလး

                                                      ထမင္းဆီဆမ္း
                                   ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လက္ရာေလးေတြပါ...:P



                                             သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ ့ကြ်န္ေတာ္
                                                   

                                                       ေမေမ
                                               
                                                 လ့ူဘံုလူ့ဘ၀
                                               လူ့ဌာနမွာ
                                             သားလွရင္ေသြး
                                            ေရႊရင္ေအးရေစဖို့
                                            ရိွသမွ်အားမာန္တင္း
                                           မပ်င္းတဲ့၀ီရိယေတြနဲ့
                                               ေမာပန္းမရွိ
                                             ဆံုးခန္းထိေအာင္
                                            ေလ်ွွာက္ေနေသာ္လဲ
                                              စိတ္ထဲမွာေတာ့
                                             သားအတြက္ေပါ့လို့..........
                                              တစိမ့္စိမ့္ပီတိၿဖာ
                                            ယွဥ္ႀကည့္စရာမရွိတဲ့
                                             ႏွလံုးသားပိုင္ရွင္က.....
                                             အေမပါလားကြယ္..............................။
                                 

6 comments:

စိတ္၏ေၿဖရာ said...

အလည္လာသြားပါတယ္။
ထမင္းဆီဆမ္းနဲ့ၾကက္ေၾကာ္ကစားေကာင္းမဲ့ပံုဘဲ။
ဒါနအတြက္သာဓုေခၚပါတယ္။
ခ်စ္တဲ့မိဘေမာင္နွမေတြနဲ့အၿမန္ဆံုးၿပန္လည္ေတြ့ဆံု
ႏုိင္ပါေစကိုၿဖိဳးေရ။

phyoe said...

ေက်းဇူးပါမမ

ko phyoe said...

ေက်းဇူးပါ တီေလး

ေအာင္လံေလး said...

ေကာင္ေလး ငါ့လဲဘုရားခန္း၀င္တယ္ေလ ငါ့ပံုပါေအာင္ရိုက္ေလ

Whitesky said...

ေမေမနဲ႕အျမန္ဆံုးျပန္ဆံုႏိုင္ပါေစေနာ္......

ko phyoe said...

ေအးေအး ေက်းဇူး သူငယ္ခ်င္း

Post a Comment

(အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ) မိမိသည္သာလ်ွင္ မိမိ၏ အားထားရာျဖစ္သည္။

 
IT sharing © 2012 | Designed by LogosDatabase.com, in collaboration with Credit Card Machines, Corporate Headquarters and Motivational Quotes